วิถีชีวิตของคนภาคใต้ นอกจากจะทำสวนยางพารา ทำสวนผลไม้ ในพื้นที่ลุ่มก็ทำนาทำสวน ยังมีงานอดิเรกมากมายที่ทำให้ชาวใต้มีอัตลักษณ์เป็นของตนเอง
งานอดิเรกนั้นก็ขึ้นอยู่กับความนิยมชมชอบของแต่ละคน เลี้ยงนก เลี้ยงไก่ เลี้ยงวัวชน บางคนเลี้ยงลิง
หลังเสร็จภารกิจจากงานหลัก ไม่ว่าหลังจากกรีดยางหรืองานหลักอื่นๆ จะมีการรวมตัวกันของกลุ่มที่คอเดียวกัน
เช้าๆ จะเห็นคนหิ้วนกปรอด หรือที่เรียกกันโดยทั่วไปว่า นกกรงหัวจุก เดินออกจากบ้านไปรวมกลุ่มที่ร้านน้ำชา
ที่ร้านน้ำชานั้น จะมีราวสูงๆ คล้ายๆ ราวตากผ้าที่ทำมาจากเหล็ก มีกรงนกแขวนไว้ที่ราวเป็นทิวแถว
คนรักนกต่างก็มานั่งจับกลุ่มกันที่โต๊ะน้ำชา บ้างนั่งจ้องดูนกเงี่ยหูฟังเสียง แล้ววิพากษ์วิจารณ์ ว่านกของคนนั้นเสียงอย่างนี้ นกของคนนี้เสียงเป็นอย่างนั้น บ้างนั่งกินน้ำชาไปคุยกันไป
ส่วนคนที่ชอบวัวชน ก็จะเห็นคนเลี้ยงวัว พาวัวเดินไปตามถนน
เคยถามคนเลี้ยงว่า เดินไกลแค่ไหน เขาตอบมาว่า เดินไกลกันเป็นสิบกิโลเมตรเลยทีเดียว แต่นั่น ต้องเป็นวัวชนที่มีค่าตัวแพงและชนชนะมาแล้ว ส่วนลูกวัวสายพันธุ์วัวชนที่อายุยังน้อยๆ ก็พากันไปเดินไปแต่ไม่ไกลเท่า ให้ชนโขดดินเพื่อเป็นการออกกำลังกาย และฝึกให้เป็นวัวชนเมื่ออายุถึงวัย
แม้เวลาจะผ่านไปกี่ปีกี่ปี จากรุ่นสู่รุ่น วิถีชีวิตของคนภาคใต้จะมีให้เห็นอยู่เช่นนี้ ทุกเมื่อเชื่อวัน
ส่วนคนที่เลี้ยงลิง ก็พาลิงขึ้นนั่งมอเตอร์ไซค์ ไปเก็บมะพร้าวตามสวนต่างๆ
เจ้าน้อง ลิงกัง ที่มีอายุเพียงขวบกว่าๆ แต่สามารถรับจ้างเก็บมะพร้าวได้ถึงวันละ 600 บาท มากกว่าค่าแรงขั้นต่ำเสียอีก และในแต่ละวันทำงาน เจ้าน้องทำงานเพียงวันละ 5 ชั่วโมงเท่านั้น ถ้าหากในช่วงที่มะพร้าวราคาแพง เจ้าน้อง สามารถทำเงินได้ถึงวันละ 1,200-1,300 บาท เลยทีเดียว รายได้จะขึ้นอยู่กับราคาของมะพร้าว แต่ค่าจ้างเก็บมะพร้าวที่ได้รับจะไม่ต่ำกว่าลูกละบาท ในช่วงมะพร้าวแพงจะค่าเก็บมะพร้าวลูกละ 2 บาท หรือในช่วงมะพร้าวที่ขายให้กับพ่อค้าลูกละ 15 บาท ก็จะได้ค่าจ้าง ถึงลูกละ 3 บาท นับว่าเจ้าน้องมีรายได้ดีทีเดียว
แต่…รายได้ทั้งหมด ตกไปอยู่ที่เจ้านาย
เมื่อเจ้านายถูกว่าจ้าง เจ้าน้องจะถูกพาขึ้นนั่งมอเตอร์ไซค์แต่เช้า เจ้าน้องเป็นลิงที่น่ารัก ไม่ดุ หากแต่ใครทำให้มันไม่พอใจก็จะกระโจนเข้าใส่ ทำท่าดุแต่ไม่เคยกัดใคร ไม่เหมือน เจ้าไข่ ที่เป็นลิงโตกว่า
เจ้าไข่มีอายุสามขวบแล้ว และทำงานเก็บมะพร้าวได้เยอะกว่าเจ้าน้องได้มากกว่าหนึ่งเท่าตัว
นอกจากเจ้านาย ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้เจ้าไข่ได้เลย
จากการที่ได้พูดคุยกับทั้งสอง ออ…ไม่ใช่สิ หลังจากที่ได้คุยกับเจ้านายของทั้งเจ้าน้องและเจ้าไข่ ทำให้รู้ว่า ทั้งสองจะเริ่มทำงานกันตั้งแต่เจ็ดโมงเช้า พอสิบเอ็ดโมงก็จะถึงเวลาเลิกงาน
หลังเลิกงานเจ้านายจะพาไปอาบน้ำ เช็ดตัวจนแห้ง แล้วพากลับบ้านด้วยมอเตอร์ไซค์คู่ชีพ
วันหยุดของทั้งสอง จะหยุดทุกวันพระ
ส่วนอาหารการกิน ทั้งสองกินได้ทุกอย่างที่เจ้านายกิน บางครั้งก็บำรุงด้วยไข่และผลไม้ตามฤดู หากแต่สิงที่ชอบที่สุดก็เห็นจะเป็นนมเปรี้ยว วันไหนทั้งสองเก็บมะพร้าวได้มากเป็นพิเศษ วันนั้นเจ้านายจะเพิ่มจำนวนนมเปรี้ยวให้
เจ้านายของทั้งสองตัวบอกว่า รักมันเหมือนลูก
คิดๆ ไปก็นึกอิจฉาเจ้าน้องและเจ้าไข่ ที่ทำงานแค่วันละห้าชั่วโมง
อยากจะถามเจ้าน้อง ว่ามีชีวิตเป็นอย่างไร มีเบอร์โทรศัพท์หรือไม่ พอทำท่าจะคุย
เดินหนีไปซะงั้น
| ที่มา | เก็บมาเล่า เทคโนโลยีชาวบ้าน |
|---|---|
| ผู้เขียน | อาจินต์ ศิริวรรณ |
