‘เห่าดง(ดิบ)’ ร้อนแรงแห่งกะเพราราชบุรี โดย กฤช เหลือลมัย

ดูแล้วก็เหมือนยำเนื้อแบบหนึ่งเท่านั้นเอง ทำไมใครช่างตั้งชื่อเสียจนนึกว่าจะได้กินเนื้องูเห่าดิบๆ คาวๆ ไปก็ไม่รู้ได้

ความจำไม่ลืมของผมในคืนนั้นเลยติดอยู่กับสูตรเห่าดงสูตรนั้นจนบัดนี้ แม้จะรู้ในภายหลังว่าเห่าดงของร้านอื่นๆ ก็มีสูตรอร่อยต่างออกไป แต่ความประทับใจในรสชาติที่ผสานกันเหมาะเจาะของเนื้อยำแซ่บๆ และผักสามอย่างนั้นก็ยังไม่มีอะไรมาทดแทนได้

พอดีผมเพิ่งไปได้กะเพราใบเล็ก กลิ่นฉุนร้อนจัดถึงระดับเกรดเอบวก จากตลาดเย็นวันพุธหน้าเขางู อำเภอเมืองราชบุรี พี่คนขายบอกว่า เขาไปเก็บจากที่มันขึ้นเองตามธรรมชาติ ในทุ่งร้างข้างวัดทุ่งน้อยมาขาย ราคากำละ 5 บาทเท่านั้นเอง

ใบกะเพราราชบุรีนี้ นับเป็นหนึ่งในระดับสุดยอดความฉุนร้อน ร่วมตำแหน่งกับกะเพราแก่งกระจาน เพชรบุรี, บ่อพลอย ห้วยกระเจา กาญจนบุรี เลยไปถึงด่านช้าง สุพรรณบุรีครับ หลังจากแบ่งไว้ผัดเผ็ดๆ กินกับข้าวสวยแล้ว ผมอยากทำเห่าดงกินรำลึกความหลังสักจานหนึ่ง

ทีนี้ ก็ต้องหาผักกาดขาวและคื่นช่ายมาล้างให้สะอาด เด็ดหั่นเตรียมไว้เคียงกับใบกะเพรา

หั่นเนื้อสันวัวเป็นชิ้นบางๆ ไม่ต้องใหญ่มาก เอาใส่ชาม โรยเกลือป่นและน้ำมะนาว ขยำคั้นเค้นสักครู่ จนเห็นว่าเกลือและมะนาวกัดเนื้อจนสุกเป็นสีชมพูสวยดีแล้ว ก็คั้นให้แห้ง ใส่ชามรอไว้