ทุเรียนพันธุ์โบราณหายาก เห็นแล้วซื้อกินเลย

หวานมันมากกว่า เนื้อสีเหลืองเข้มค่อนข้างละเอียด ลูกหนึ่งมี 5 พู เมล็ดลีบ กลิ่นไม่ฉุน ลักษณะผลคล้ายทุเรียนหมอนทอง แต่มีหนามละเอียดและถี่

ที่รู้จักกันอีกพันธุ์ช่วงไม่เกินสิบปีที่ผ่านมา คือ “หลินลับแล-หลงลับแล” เป็นทุเรียนโบราณพันธุ์ดีของจังหวัดอุตรดิตถ์ เพราะปลูกได้เฉพาะที่บริเวณที่เป็นหุบเขาในอุตรดิตถ์เท่านั้น มีผลผลิตออกสู่ตลาดตั้งแต่ปลายเดือนพฤษภาคมจนถึงสิงหาคม ใครอยากรับประทานต้องรอช่วงนั้น “หลินลับแล” แตกต่างจาก “หลงลับแล” โดยทุเรียนหลงลับแลผลมีลักษณะกลมเหมือนไข่ พูเต็มใหญ่ไม่มีเว้า น้ำหนักเฉลี่ย 0.5 กิโลกรัม ถึง 3.5 กิโลกรัม/ลูก รสชาติหวานมัน เนื้อเหนียวละเอียด มีกลิ่นอ่อน เนื้อสีเหลืองสด รสอร่อย ส่วนหลินลับแล ผลมีขนาดเล็ก น้ำหนักเฉลี่ย 1-2 กิโลกรัม/ลูก เป็นพูชัดเจน รสหวานมัน มีกลิ่นอ่อนมากหรือแทบไม่มีกลิ่น เนื้อเยอะละเอียดเหนียว สีเหลืองอ่อน เมล็ดเล็กลีบ ราคาแพงกว่าหลงลับแล ขายกิโลกรัมละ 250-300 บาท

ทุเรียนพันธุ์ “สาลิกา” เป็นทุเรียนพื้นบ้านพันธุ์โบราณของอำเภอกะปง จังหวัดพังงา เรียกเป็นภาษาถิ่นว่า “เรียนสากา” ลักษณะผลค่อนข้างกลมคล้ายลูกแอปเปิ้ล สามารถตั้งได้โดยไม่ล้ม เปลือกบาง หนามสั้น ค่อนข้างถี่ น้ำหนักต่อผลโดยเฉลี่ย 1-2 กิโลกรัม เป็นทุเรียนที่มีรสชาติหวานมัน มีกลิ่นหอมเป็นเอกลักษณ์ เนื้อหนา ละเอียด แน่น ไม่เละ เริ่มให้ผลผลิตตั้งแต่ปลายเดือนพฤษภาคมไปจนถึงช่วงเดือนมิถุนายนและบางครั้งอาจไปถึงกรกฎาคม ชาวสวนนิยมตัดผลทุเรียนเมื่อแก่จัด และเมื่อเริ่มมีกลิ่นหอมก็ให้แกะรับประทานได้ทันที